Ik had hier graag geschreven …nog 100 dagen te gaan… maar de actuele politieke situatie( en ik ga het daar nog uitgebreid over hebben want er is materie genoeg) heeft er anders over beslist. Eerst en vooral denk ik dat het niet al te opportuun zou zijn om eens de zaken op een rijtje te zetten.
De hoofdreden, en al mogen het in verkeerde aarde vallen of niet, dat ik maar weinig berichten heb geplaatst de laatste tijd aangaande de BHV kwestie komt hoofdzakelijk door het feit dat ik gewoon weinig te vertellen heb over de laatste gebeurtenissen binnen de binnenlandse politiek. Ik aanzie BHV trouwens niet als zijnde een probleem!
Ik ben een burger en ik interesseer me hoofdzakelijk in wat er wordt gedaan voor de burger binnen het beleid. En daar wringt juist het schoentje want er wordt juist niet veel, om niet te zeggen niets gedaan voor de burger, binnen de huidige politiek. Het draait allemaal om macht, geld en heerschappij. Heerschappij over territorium waarvan men het bezit vereist op basis van de taal die de mensen er zouden moeten spreken rekeninghoudende met de geschiedkundige taal die verbonden is met dat territorium.
Realistisch gezien heb ik territorium, of in gewone taal omgezet “een stuk grond” nog nooit een taal horen spreken. Zeker niet in het geval van ons stukje Belgisch grondgebied dat door iedereen en alleman al eens is overheerst. Taal met een deeltje van deze aarde verbinden is dus absurd en iets dat enkel en alleen in België door middel van een “taalwet” binnen de politiek een betekenis heeft gekregen.
Heeft die “taalwet” eigenlijk wel iets te vertellen over de mensen die twee, drie of zelfs meer talen spreken. Heeft die taalwet eigenlijk wel iets te zeggen over wie die mensen zijn die die taal spreken? Heeft die wet eigenlijk wel een reden van bestaan “tout court’?
Dat ze op zich als discriminerend kan worden beschouwd is gewoon een feit. En neen, ik heb het niet over het feit dat mensen een bepaalde taal moeten spreken om een sociaal onderkomen te kunnen krijgen in een bepaald gebied die zogezegd taalgebonden is. En neen ik spreek niet over pariteiten tegenover mensen die in communautaire vakjes worden geduwd naar gelang de verplichte taal-identiteidskeuze die ze moeten nemen en zich waardoor ze zich in de minderheid voelen.
Waar ik het over heb is de burger die drinkt, eet, werkt en leeft. Om men voorbeeld kracht bij te zetten neem ik als voorbeeld de dove, de stomme of de analfabeet. Ook zij moeten onder diezelfde taalwet worden geclassificeerd als zijnde van "de ene taalgroep” of als zijnde van "de andere taalgroep” Het feit dat ze moeten kiezen voor een taalgroep waartoe ze zich nooit zullen aangetrokken voelen worden ook zij, die niet met gesproken of geschreven taal bezig zijn, ontegensprekelijk gediscrimineerd. Welke redenen zouden zij in godsnaam eigenlijk hebben om zich tot een taalgebonden gemeenschap aan te sluiten? Of het nu om verbonden patriottistische eigenschappen gaat, of het nu om territoriale redenen gaat of, of het nu gaat om zijn identiteit te weerspiegelen. Communiceren willen zij, en liefst in een zo begrijpbare, en meest universele taal als mogelijk.
Wel, hetzelfde geld voor een meertalige Belg, of die nu in Brussel, de rand of in Vlaanderen of Wallonië woont. En als alle Belgen doof, analfabeet of stom zouden zijn, dan kon men de taalwet steken daar waar de zon nooit heeft geschenen. Wel net hetzelfde geld voor het feit als alle Belgen tweetalig zouden zijn. Ook dan had die taalwet zelfs geen reden tot bestaan.
Daarom is het belangrijk dat we tweetalig onderwijs aanbieden. Daarom is het belangrijk dat we mensen categoriseren voor wie ze zijn en niet omwille van de taal die ze spreken. Daarom is het belangrijk dat taalgerichte gemeenschappen worden ontbonden van hun opponerende bevoegdheden. Daarom is het belangrijk dat er eindelijk werk wordt gemaakt van een tweetalige Brusselse regio die zijn eigen tweetalige bevoegdheden beheerd. Net zoals een vader in alle vertrouwen de beste keuze maakt voor zijn kinderen, namelijk de keuze die zijn kinderen het beste van alle werelden meegeeft. Op de zelfde manier wil Brussel als kind van dit Belgische land , kind van Europa kiezen voor wat het beste is voor hem.
Namelijk als tweetalige regio , op gelijke voet met de twee andere regio’s de kans krijgen zich te ontwikkelen tot zijn volle potentieel! Een stad zijn waar mensen worden behandeld en gerespecteerd voor wie ze zijn en niet voor de taal die ze al dan niet spreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten