Ik ben gisteren een filmpje tegengekomen op het internet die mijn aandacht heft getrokken. Het is een stuk uit een debat over het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Philippe Van Parijs geeft zijn mening als Prof en vooral als tweetalige Brusselaar. Hij licht drie verschillende manieren van werken toe dat het Nederlandstalig onderwijs kan toepassen. De laatste manier is de meest interessante aangezien het daar echt over de essentie gaat. Er moet meertalig onderwijs komen en dat zal niet makkelijk worden, zeker als het door de gecommunautariseerde instanties moet worden georganiseerd. Ookal zegt Van Parijs het niet met deze exacte woorden (maar dat heeft waarschijnlijk meer te maken met het feit dat het hier over het “Nederlandstalig Onderwijs” ging), er moet ervoor gezorgd worden dat we meer meertalige studenten opleveren die de plaatsen in kunnen nemen van de studenten van de rand die wel meertalig zijn en dus de jobs van de Brusselaars innemen. Dit zal op een langer termijn niet alleen een oplossing bieden voor de te hoge werkloosheidscijfers maar ook de criminaliteit doen verminderen in onze hoofdstad.
Het is eigenlijk toch fascinerend dat de oplossingen gekend zijn en door voorname mensen allemaal worden beaamd maar dat er in de realiteit absoluut geen werk wordt van gemaakt. En dat is de reden waarom Van Parijs ook de eerste twee manier van werken op tafel legt. Hij wil hiermee duidelijk maken dat het door het gecommunautariseerde systeem (ofwel de verschillende taalgebonden stammen zoals hij het heel mooi beschrijft) gewoon niet in het voordeel van de jongeren is. Ook de manier waarop de elitaire Europese scholen niet toegankelijk zijn voor de Brusselaars zijn een doorn in het oog. Het systeem van de Europese scholen is een goed systeem. Waarom zou het niet mogelijk zijn die scholen uit te breiden en daardoor toegankelijk te maken voor de Brusselaars. Of gewoon het systeem overnemen en in de Brusselse scholen introduceren. Ah ja, maar dat was ik vergeten…dan gaan de stammen hun enige identiteit verliezen waarop ze tot nu toe hebben gedifferentieerd namelijk hun taalgebondenheid die dan nog eens op historisch valk aan het Brusselse territorium wordt verbonden.
Een stad zoals Brussel evolueert snel, kijk bijvoorbeeld maar eens naar de hoeveelheid Engelstalige en Arabofonen die zich in Brussel zijn komen vestigen. Die evolutie moeten de Nederlandstaligheid en Franstaligheid ook ondergaan. Dus vraagt deze nieuwe situatie om een totaal nieuwe vorm van beleid. Een beleid dat zich toespitst op meertaligheid, een beleid dat past in een kosmopolitische stad dat Brussel intussen is geworden. Het creëren van gemeenschappen gebaseerd op taal werkt niet want dan ontstaan er Getto’s die naast elkaar leven. Iets wat op langer termijn tot grote spanningen en een onleefbare samenleving kan leiden…iets dat op sommige plaatsen in Brussel al heel herkenbaar is.
Ik herhaal het nog eens: Een taal is om te communiceren, niet om te categoriseren.
Ziehier het filmpje:
http://www.dewereldmorgen.be/video/2010/03/25/ucl-prof-van-parijs-over-brussels-onderwijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten