Nog 67 dagen te gaan

Wat een mooie dag vandaag! Dit is de perfecte dag om een paar foto’s van Brussel te gaan nemen. Vandaag gaan we ook handtekeningen ophalen aan de bibliotheek. Het zullen de laatste zijn want we hebben er waarschijnlijk genoeg. We hebben zelfs een marge die de 300 zal overschrijden.
Al googelend ben ik op een filmpje gevallen van Olivier Dessailly. Je ziet hem hier zingen tijdens het congres van Pro Bruxsel. Enjoy!

Olivier Dessailly au Congrès de Pro Bruxsel
envoyé par mehmetkoksal
.

Nog 68 dagen te gaan

.
.

Vandaag was het de fotoshoot voor de depersonaliseerde flyers die zullen gebruikt worden voor de campagne. We hebben ook van de situatie gebruik gemaakt om eens een paar groepsfoto’s te maken. Niet iedereen was aanwezig en spijtig genoeg was onze ondervoorzitter, Thierry Vanhecke, door onvoorziene omstandigheden ook niet aanwezig.



Ik ben niet iemand die echt graag wordt gefotografeerd of gefilmd maar voor de partij te helpen vind ik het niet zo erg. En al bij al viel het heel goed mee. Er hing een heel ontspannen sfeertje en als je dan op tijd en stond een grapje van Gerrit Six mag meepikken is het hek helemaal van de dam. Gerrit Six is onze lijstduwer en gekend als collumwriter en journalist van de Knack. Hij is ook de persoon die Belgie te koop had gezet op Ebay tijdens de federale crisis. Hij heeft momenteel een blog waar hij regelmatig teksten op publiceert: http://www.sixlog.be/

.

Nog 69 dagen te gaan

.
Een weekendje Gent doet deugd maar dan merk je inderdaad wel dat er daar veel meer geld circuleert om faciliteiten uit te bouwen. De tram rijdt daar bijvoorbeeld tot heel ver buiten de stad wat toelaat om mensen die de stad willen ingaan hun auto op een gratis parking achter te laten en daar de tram te nemen. Is dat vandaag mogelijk in Brussel? Ik denk het niet!

Gent is een fietsstad en daar kan je ook niet naast kijken. Ik denk dat we op dat vlak ook nog heel veel kunnen leren. De parking dat voor die fietsen aan het station is voorzien is indrukwekkend. Ze gaan er zelfs zo ver dat er fietsstallingen met twee verdiepen zijn voorzien. De borduren zijn in de hele stad tot een minimum herleid waardoor het aangenaam fietsen is zonder dat je door elkaar geschud wordt en je je wielen kapot rijdt. We kunnen er nog veel uit leren!

Ik ben een beetje vroeger terug gekomen van Gent om naar de Passa Porta festival te gaan met Lieve en Chantal en om eens te zien of het de moeite was om mensen aan te spreken. Het had gekund dat er veel Nederlandstalige Brusselaars aanwezig zouden zijn aangezien het grotendeels om een Nederlandstalig literatuurfestival ging. Toch waren de meeste mensen niet echt van Brussel. Toch was het zeker geen verloren tijd. Het is immers ook belangrijk te laten zien aan andere mensen dat we wel degelijk aanwezig zijn. Ik heb ook het plezier gehad om ook Guy verhofstad op het lijstje te mogen plaatsen van de politiekers die ik heb ontmoet tijdens deze periode.

In de late namiddag zijn we naar Diver-city geweest in Laken. Dat is een Multicultureel festival waar standjes staan van allerlei organisaties die zich bezig houden met multiculturele aspecten. Er waren ook een paar concerten. Niet veel politiekers aanwezig op dit evenement maar wel heel veel mensen die geïnteresseerd waren in onze partij. Ik heb zelfs heel lang met een Belg van Kongolese herkomst gesproken die Olivier Kayaomo kende. (Olivier Kayomo is ook een Belg van Kongolese afkomst die op de Franstalige lijst van onze partij verschijnt) De persoon zei dat hij in ons geloofde en dat hij veel reclame ging maken voor ons dus heb ik hem een hoopje flyers meegegeven. Nu maar hopen dat hij ze aan de juiste mensen doorgeeft!
.

Nog 70 dagen te gaan

.
Vandaag ben ik er eens tussen uitgeglipt om een weekendje Gent te bezoeken.
Toch een klein filmpje met een interview op Radio 1 met onze voorzitter Thierry Vanhecke .

Nog 71 dagen te gaan

.
20 jaar geleden was er een kindje ten vondeling gebracht,
Aan dit nieuwe leven werd de naam B.Russel gegeven.
Vanwaar kwam toch al die pracht in het midden van de nacht?
De ouders onbekend en misschien zelfs niet meer in leven.
Het duurde echter niet heel lang want heel onverwacht,
kwamen twee ouders het hoederecht opeisen van dit mensenleven.
Zowel mevr Vlaanderen als Dhr Wallonië vonden dat als oppermacht,
het hoederrecht over dit kindje aan hen moest worden toegewezen.
Onbedacht werd B.Russel dan maar in co-ouderschap ondergebracht.
Zo leefde het kindje dus constant tussen een dubbel gemeenschapsleven.

Jaren verstreken en het kindje werd tot een mooie twintiger opgebracht.
Zijn jeugd was geen luizenleven want er is hem veel meegegeven.
Hij heeft kennis van vele talen en hij is een bijzonder goede arbeidskracht.
Zelfs N.Ato en E.Uropa hebben hem het volle vertrouwen toegeschreven.
B.Russel heeft wel gemerkt dat zijn entourage hem soms uitlacht.
Want hij is de enige die na al die jaren in het ouderlijke huis is gebleven.
Hij verdient goed zijn leven maar zijn ouders maakten misbruik van hun volmacht.
Jaren heeft hij dus zijn centjes ondoordacht aan zijn ouders weggegeven.
Verandering was hoognoodzakelijk als hij nog iets wou geven aan zijn nageslacht
Hij sprak zijn ouders aan en zij dat hij al veel te lang was thuisgebleven.

Zowel Mevr Vlaanderen als Dhr Wallonië hadden een andere toekomst in gedacht.
Eentje waar ze nog heel lang op de kosten van hun kindje konden leven.
Maar B.Russel kwam tot de conclusie dat hij al veel te lang had gewacht,
met het beslissen op welk pad hij zich in de toekomst ging begeven.
Als hij zelf een beter boek wou kopen had hij gewoon nood aan meer koopkracht.
Door de dingen in handen te nemen kon hij ook zelf werken aan een prinsenleven.
Zijn ouders maakten gebruik van al hun mach en overtuigingskracht,
om hun zoon op andere gedachte te kunnen brengen, al was het maar even.
Hun luxe en overdaad was immers in grote mate door hun kindje toegebracht.
Maar B. Russel wist nu zeker dat de situatie niet ging verbeteren als ze samenbleven.


Wat niemand had verwacht gebeurde toen tijdens die verkiezingsnacht.
Toen hij de stemmen aan het tellen was kwam hij de liefde van zijn leven tegen.
Daar stond ze plots, handtekeningformulieren in de hand en vol met strijdkracht
Ze noemde P. Robruxsel, en ook zij was voor meer bevoegdheid aan het streven.
Dat hem dit ooit ging overkomen had hij zelfs in zijn wildste dromen nooit gedacht
Ze begrepen elkaar perfect en spraken onmiddellijk over het huwelijksleven.
Ze vonden waar ze al zolang hadden op gewacht , dat ene ding, die eendracht.
Toen Mevr Vlaanderen en Dhr Wallonië hun gezamenlijk kind zagen opleven,
konden ze niet anders dan geven wat B.Russel zo lang had op gewacht
meer bevoegdheden, meer middelen zodat hij zijn doeleinden kon nastreven.
.

Nog 72 dagen te gaan

.
Brusselse parlementariërs mogen een officiële handtekening geven ter vervanging van de 500 handtekeningen die een nieuwe partij moet vinden om te mogen deelnemen aan de verkiezingen. Voor de Europese verkiezingen mogen Kamerleden en Senatoren ook tekenen maar daar moeten er wel 5 handtekeningen worden gegeven ter vervanging van de 5000 burgerhandtekeningen. Omdat het onbegonnen werk was om 5000 handtekeningen te gaan zoeken hebben we besloten al onze troeven op de kamer en senaat te gooien. We hebben al de zetelende mensen een aangetekende brief gestuurd met de vraag of ze ons als nieuwe partij wilde voorzien van een handtekening. We hebben geen antwoord terug gekregen. Deze regelgeving die werd ingevoerd om te vermijden dat er nog te veel extreem rechtse partijen zouden deelnemen aan de verkiezingen, is intussen zijn doel voorbijgestreefd. Nu krijgen nieuwe partijen, zelfs die die voor samenhorigheid pleiten dus ook geen kans meer om te bestaan. De elite heeft zichzelf dus beschermd voor het gevaar dat van onderuit zou kunnen binnen sluipen. Van een ondemocratisch gedachtegoed gesproken! Ik kan alleen maar verwijzen naar de reactie van Mijnheer Vanackere in de aflevering van Phara die ik hier gisteren heb geplaatst. Hij zegt dat er kan onderhandelt worden over hoe de stemverdeling gebeurd en daar tegenover krijgen we dan misschien een handtekening. Dat is niet de bedoeling van die handtekening en dat slaat duidelijk op gemanipuleerd politiek waar de kleine mag meedoen zolang hij maar zwicht voor de eisen van de grote partijen. Daar doen wij niet aan mee!

Gisteren zijn we ter observatie naar de Kamer getrokken om te kijken langs waar de mensen binnen komen. Er was enorm veel volk aan het werk maar het spijtige van de hele zaak is dat ik het niet over de Kamerleden zelf heb. In het halfrond was namelijk bijna geen kat te bespeuren buiten een paar krantlezende kamerleden die niet geïnteresseerd waren in het gesprek dat vooraan werd gevoerd. Behalve als het woord BHV ter sprake kwam werden de gemoederen plots heel hitsig. Er heerste zelf een zekere sfeer van leedvermaak in de lucht.

Onze expeditie tocht bracht ons dus niet echt heel veel bij. Dus zijn we maar flyers gaan uitdelen aan het culturele centrum van Ukkel. Daar ging een spektakel ‘L’enfant Multiple’ door van La Compagnie Studio Tapage. Een musical waar ik danig van onder de indruk was. Ik kan iedereen aan raden naar dit stuk te gaan zien dat door kinderen volledig live word gebracht.

Heel dit gebeuren gebeurt op vrijwillige basis en ik vind het heel raar dat dit soort van initiatieven niet beter wordt ondersteund door de overheid. Als er geld is om een kunstwerk te kopen voor 1.200.000 Euro, waarom kan er dan geen toenadering zijn in de richting van minder grotere en daarom zeker geen minderwaardige creaties? Het is hoog tijd dat er werk wordt gemaakt van een betere verdeling van budgetten in de cultuur sector want initiatieven zoals Studio Tapage hebben het financieel moeilijk te verduren in deze tijden. Het zou bijvoorbeeld een goed idee zijn om een soort loket op te richten waar kleine initiatieven een budget kunnen aanvragen zonder door een rompslomp van papierwerk en tijdsverlies te moeten gaan. Zeker voor initiatieven zoals Studio Tapage die al een goede reputatie met zich meedragen zou het geen probleem mogen zijn om budgetten te ontvangen. Grote sommen geven aan één groot werk, daar heeft de bevolking weinig aan. Het onderverdelen van die grote som, laat toe meer mensen met cultuur in contact te doen komen. Het is meer werk voor de bevoegde instanties maar de bevoegde instanties staan ook in voor het welzijn van de samenleving. En dan zijn de kosten geoorloofd.
.

Nog 73 dagen te gaan

.
Zoals beloofd zijn hier de video’s van Dani Klein bij Farah. Ik heb het volledige programma geplaatst omdat de rode draad van het programma Brussel is. Er zijn onder andere een paar stukjes te zien van de nieuwe serie JES van VTM. Ik ben naar de première geweest van de serie en de gegeven uitleg was heel interessant. Mr Anciaux heeft inderdaad goed geïnvesteerd in het programma, en ik denk dat ook overduidelijk te zien is. Ik stel me wel vragen in hoeverre een minister van cultuur mag gaan om creativiteit van kunstenaars, of dat nu regisseurs zijn of andere creatieveilingen, naar zijn hand te leggen. In dit geval wordt de Vlaamstaligheid duidelijk in de verf gezet aangezien alle hoofdpersonages plots alleen Nederlands mochten spreken. Aangezien dat niet in het originele ontwerp stond vind ik het persoonlijk verkeerd. Zeker als echte Brusselaar weten we dat het een vertekent beeld van Brussel geeft. Dat het op de koop toe met geld van de burgers wordt gemanipuleerd is eigenlijk onaanvaardbaar. De bedoeling van “cultuur” is het juiste beeld mee te geven als representatie van onze samenleving in huidige tijden. Wat gaan de mensen denken die binnen, laat ons zeggen 50 jaar, dit programma nog eens herbekijken. “Waaw iedereen sprak Nederlands in Brussel! “ ?

Een minister van cultuur moet er in de eerste plaats voor zorgen dat ‘cultuur’ ook als “multicultuur” naar voren wordt gebracht. Door de hoofdpersonages in een televisie serie die in Brussel afspeelt alleen Nederlands te laten spreken ontstaat er een beeld van een ‘monocultuur’ die de Vlaming zogezegd zou hanteren. Vlamingen die in Brussel wonen zijn echter in het algemeen niet zo ingesteld. Zij staan juist heel open tot al die nieuwe talen, en gaan heel ruimdenkend om met nieuwe culturen. Het is een minoriteit die weigert Frans te spreken en die tegen tweetaligheid is in Brussel enkel omdat het de hoofdstad is van Vlaanderen. Anciaux probeert op die manier dus een minoriteit in beeld te brengen en hun meer belangstelling te geven. Aandacht dat ze eigenlijk niet verdienen. Daarmee stoot hij wel een heel groot gedeelte van de Vlamingen tegen het hoofd, die na de jobkorting en andere voorvallen, stilletjes aan genoeg van beginnen te krijgen. Ze voelen zich bedrogen en vinden inderdaad dat Vlaanderen aan eilandpolitiek doet. Als er zelfs geen rekening kan gehouden worden met de inwoners van een eigen hoofdstad dan staat het peil van naïviteit van Vlaanderen echt wel heel hoog.

Als hoofdstad van Europa moeten we trouwens het voortouw nemen op gebied van taal. De mogelijkheden zijn zo voor de hand want de Franse en Nederlandse scholen liggen als het ware naast elkaar! Dat is een luxe dat niet veel hoofdsteden hebben. Moet ik er nog aan toe voegen dat de tweetaligheid op zeer korte termijn, “taal als een probleem “ zoals sommige het aanzien , uit de wereld zou kunnen helpen. Laat ons allen samen van taal geen probleem meer te maken maar het als een verruiming van ons denken aanzien.

Nog 74 dagen te gaan

Gisteren is Dani Klein te gast bij Phara op Canvas. Morgen plaats ik hier het filmpje. Ondertussen toch wel al een artikeltje dat in de Metro stond eergisteren.
Deze avond vergaderen we voor de campagne acties. Er staan er al een paar vast maar er is nog veel werk om de andere uit te voeren. De reden waarom we acties voeren tijdens onze campagne ligt voornamelijk bij het feit dat we meer naambekendheid willen genieten in de pers. PROBRUXSEL kamt namelijk met een probleem waar alle kleine en nieuwe partijen mee geconfronteerd worden. De media wil, kan of mag niet veel aandacht spenderen aan ons. Gelukkig bestaan er alternatieven want wij hebben niet echt de financiële mogelijkheden om grote betaalde advertenties te plaatsen in de kranten. En misschien weet u het al, of ook niet, maar vanaf 7 maart is de sperperiode ingetreden voor de politieke campagnes. Dat wil zeggen dat er een limiet bestaat in verband met de uitgaven van een partij, dat er geen grote affiches meer mogen worden opgehangen op normale reclame borden en dat het strikt verboden is om gadgets of andere dingen weg te geven dat niet als brochures of flyers worden aanzien. Het is met andere woorden oppassen geblazen ook als het op acties aankomt.
Wat de acties specifiek inhouden ga ik later , na de vergadering laten weten. Op de 20 km van Brussel zullen we al heel erg zichtbaar aanwezig zijn. Op de verschillende markten zullen we ook meer en meer te zien zijn.
Wat ook al vast staat is dat we een fietstocht doen op 16 mei tijdens de week van de fiets.

Info:
GEGIDSTE FIETSTOCHT, 14 tot 18 uur
In Elsene
Brussel is ontegensprekelijk de stripstad van België : van Quick en Flupke tot Brüsel via Guust Flater, allemaal kom je ze hier tegen. Veel bekende auteurs begonnen hun carrière in deze stad of wonen er nog altijd. Eén van Horta’s bekendste gebouwen, het Waucquez-warenhuis, werd omgebouwd tot Stripmuseum. De laatste 10 jaar werden 25 blinde muren in de stad versierd met striphelden. Deksels ! Sommige personages blijven in hun eigen wereld, aha, maar sommigen zetten ook een stap in de stad, duizend bommen en granaten ! Onderweg komen we langs enkele leuke plekjes in het historische stadscentrum. Hoeba hoeba.
Nl & Fr of tweetalig, ongeveer 12 km, vertrek vanaf het Fietsershuis
Organisatie: vzw Pro Velo
Meer info kan op de website van het evenement gevonden worden:
http://www.dringdring.be/article_nl.php3?id_article=106

Nog 75 dagen te gaan

.
Handtekeningen verzamelen. Dat is één van de minder aangename dingen die bij de politiek horen, Nationale of al gevestigde partijen hebben het voordeel van hun grote groep militanten, die daarom niet specifiek in Brussel wonen, in te zetten om die handtekeningen te gaan ophalen. PROBRUXSEL als beginnende politieke partij moet met een heel klein groepje mensen alle 500 handtekeningen gaan halen. Mensen die dus zelf op de lijst staan en die ook nog eens zelf alle documenten naar de gemeente moeten gaan brengen. Hiermee geef ik dan ook de eerste vorm van oneerlijkheid aan die deze regelgeving met zich meedraagt.

De regelgeving waarover ik het heb bepaalt dat elke nieuwe partij in België, of een handtekening van een parlementariër, of 500 handtekeningen van stemgerechtigde burgers moet verzamelen, om een lijst te mogen binnenbrengen voor de volgende verkiezingen. Die wet is gemaakt om te vermijden dat er te veel extreem rechtse partijen zouden worden opgericht.
In Brussel bestaat rond deze wet nog een tweede ongelijkheid want alleen de Nederlandstalige Brusselaars mogen tekenen voor de Nederlandstalige lijst. Hetzelfde geld voor de Franstalige lijst. Als men weet dat er maar 10 % Nederlandstalige Brusselaars wonen in Brussel begrijpt u ook dat die mensen heel moeilijk te bereiken zijn in vergelijking met de Franstalige Brusselaars. Gelukkig hebben we een mooie plek gevonden in Brussel waar de Nederlandstalige graag vertoeven, namelijk de Bibliotheek op het muntplein.


We zijn vroeg begonnen met onze zoektocht naar handtekeningen en staan er dus al heel goed voor. We hebben in totaal al 500 handtekeningen bij elkaar kunnen krijgen, Maar ook hier ontstaat een oneerlijkheid en dat is dus al de derde aangaande deze regelgeving. De handtekeningen moeten nagekeken worden op de verschillende gemeenten en door middel van een gemeentezegel worden goedgekeurd. Als de persoon die zijn handtekening heeft gegeven, niet officieel woont waar hij het heeft vermeld of de persoon denkt dat hij als Nederlandstalige is ingeschreven maar dat niet zo is of als het geschrift niet duidelijk is kunnen de handtekeningen afgekeurd worden. Tot daar toe kunnen we nog volgen maar als we zien dat we in sommige gemeenten moeten wachten tot 1 april om de goedgekeurde handtekeningen terug te krijgen wil dat zeggen dat we niet eens weten hoeveel er zijn goedgekeurd. Om het verhaal volledig surreëel te maken is het heel raar te zien dat andere gemeenten de handtekeningen WEL al terugbezorgen met gemeentezegel voor goedkeuring. Wat zegt de regelgeving hier dan over?
Als er nu plots een situatie ontstaat waar, laat ons zeggen, een tiental nieuwe partijen worden opgericht, wat uiteindelijk een democratisch recht is. Is het dan de bedoeling dat die tien partijen gaan vechten om elk die 500 handtekeningen te vinden? De situatie doet zich in werkelijkheid nu al voor. Aan de hoofdstedelijke bibliotheek stonden vorige week drie verschillende partijen handtekeningen te verzamelen. Ik denk dat ten eerste de bibliotheek, ten tweede de mensen die uit de bibliotheek stappen en ten derde de handtekeningjagers hier niet mee opgezet zijn.
Een laatste en toch niet onbelangrijke onregelmatigheid in deze wet is het feit dat er in sommige gemeenten tot bijna 30% van de handtekeningen wordt afgekeurd en dat in andere gemeenten de afgekeurde handtekeningen nog niet eens 10 % bedraagt. Is het dan de bedoeling dat we van het goede humeur van de bevoegde ambtenaar afhangen? We weten ook dat er in elke gemeente een bepaalde kleur de zwaandel draait. Is het daarom dat er dergelijk verschillen ontstaan? Uit schrik of uit ondemocratische gedachtegoed?
Wie heeft die wet uitgevonden en heeft die persoon eigenlijk wel eens goed nagedacht aan de gevolgen ervan? Waarom is het toch zo moeilijk om een handtekening van een parlementariër te verkrijgen? Zijn zij zelf dan zo ondemocratisch dat ze geen andere partijen willen zien verschijnen. Het geeft ons alleszins een goed idee hoe het er dus echt aan toe gaat in de politiek! Ieder voor zich.
Maar we geven ons nog niet gewonnen. We gaan ervoor tot we zeker zijn dat we aanwezig zijn in dat zelfde parlement die ons liever ziet gaan dan komen!

Nog 76 dagen te gaan

Over ons congres zijn er nog een aantal dingen te vertellen maar daar ga ik mijn tijd voor nemen aangezien het zoveel is.
Vandaag stond er bijvoorbeeld een artikel in de morgen met een foto van Dani Klein. Ik heb het artikeltje nog niet gezien maar zodra ik een kopij heb publiceer ik het hier. Ze beweren dat Dani ons gebruikt om in de media te komen. Dat terwijl het algemeen geweten is dat ze de Brusselse problematiek omtrent verplichte taalkeuze haar heel nauw aan het hart ligt. Dat is ook de reden dat ze haar imago aan de partij heeft geschonken wanneer de partij werd opgericht. De reden dat Dani geen beslissing heeft genomen tot op heden is ook omdat ze vind dat ze de Franstalige lijst verraad als ze op de Nederlandse lijst zou staan en vice versa. Als zangeres zou Dani andere troeven, met minder opinie gerichte doelen, kunnen gebruiken om in de media te komen. Aangezien ze dat vroeger ook niet heeft gedaan is er nu zeker ook geen reden om dat beginnen te doen, En zeker niet via onze partij. Wat niet wordt verteld is het feit dat Dani altijd paraat staat om te helpen, ook achter de schermen van de partij. Als ze echt op zoek was naar aandacht in de pers dan zou ze daar niet in geïnteresseerd zijn. Haar ideeën, mensenkennis en levenservaring in Brussel zijn van cruciaal belang in de goede werking van PROBRUXSEL.

Zoals belooft plaats ik hier de reportages van Tv Brussel en Télé Bruxelles die ze maakten over ons congres.

Nog 77 dagen te gaan

.
Ik heb weinig, om niet te zeggen “geen” ervaring met politiek. Dit is dus allemaal nieuw voor mij. Het is wel veel werk. Het is soms ook moeilijk werk. Er komt heel veel vertalingswerk aan te pas wat niet altijd even aangenaam is, En toch blijf ik het leuk vinden want ik leer heel veel bij!
Mijn ouders die juist terug zijn van hun winterreisje begrijpen er niets van. Wat doe jij nu in de politiek? Wat heb je daar nu aan? Is dat niet pure tijdverlies? Mijn antwoord was heel simpel: In dit geval is dit zeker GEEN tijdverlies. Ik zie dit ook niet echt als politiek. Ik zie dit als een kans om verandering te brengen daar waar het nog kan en daar waar het echt nodig is! Ik zie dit ook als een kans met heel veel Brusselaars te kunnen spreken en hun beter te leren kennen. Ik ben bijvoorbeeld tot de conclusie gekomen dat de Nederlandstalige Brusselaars heel ruimdenkend en open zijn voor vernieuwing. Ze zijn geïnteresseerd en desondanks ze niet specifiek op onze partij zouden stemmen, tekenen ze met plezier de formulieren die nodig zijn voor onze deelname aan de verkiezingen. (Elke nieuwe partij moet 500 handtekeningen zoeken van burgers om te mogen deelnemen aan verkiezingen). Ze vinden het bijvoorbeeld ook super dat er initiatieven worden genomen om de tweetaligheid te bevorderen in Brussel. Van politiekers buiten Brussel hoor je net het omgekeerde!!

Ik ben juist terug van ons verkiezingscongres. De pers was goed aanwezig, iets waar we heel erg hadden op gehoopt. Tv Brussel heeft een mooie reportage over onze partij gemaakt. Ook Télé Bruxelles hebben PROBRUXSEL veel aandacht gegeven in hun nieuws. Dank daar voor!, by the way, Bericht aan TV Brussel: jullie hebben een doos van jullie videodisc laten liggen! Als ik jullie nog eens tegen kom, wat hopelijk zeer binnenkort is, zal ik ze jullie terug geven!
Morgen plaats ik hier de twee reportages….

Toen ik in mijn straat indraaide met mijn fiets ben ik iets leuk tegengekomen. Ik ken deze mensen niet maar zij kennen ons blijkbaar wel!

Wie ik ben - Qui je suis

Hallo Iedereen

Mijn naam is Vasily Ognev Vlaminck. Ik ben in Brussel geboren en een echte Brusselaar.

Ik spreek vlot drie talen: Nederlands, Frans en Engels. Dat is ook de reden waarom ik het heel belangrijk vind dat er meer werk wordt gemaakt van meertaligheid in de Brusselse scholen.

Ik heb houtbewerking gestudeerd in Waver en plastische kunsten in Namen. Nu studeer ik interieurvormgeving aan de hogeschool Mechelen. Na mijn secundaire studies ben ik 7 jaar kunst en technologie leraar geweest in een Engelstalige Internationale school. (World International School, www.wis.be )

Ik ben ook een zelfstandige kunstenaar (www.kingdom-of-the-unknown.com) en zelfstandige ontwerper (www.maximalisme.be)

Als jongere hecht ik heel veel belang aan het alsmaar moeilijkere leven dat de jeugd tegemoet gaat. Wetten verstrengen, er ontstaat een tekort aan ruimte in Brussel en er wordt alsmaar meer verwacht van de jeugd zonder dat ze daar iets voor terug krijgen. Diezelfde jeugd zal ooit met een Brussel moeten omgaan die al jaren staat te verloederen onder een inefficiënt beleid. Daarom is het hoog tijd dat de jongeren ook kunnen meewerken aan een mooie toekomst voor Brussel en ik ben PRO BRUXSEL dankbaar dat ze mij deze kans bieden.

Huisvesting is ook een groot probleem in Brussel en dat terwijl er zoveel leegstand is. Dat kan niet!! Want ook hier is de jeugd het eerste slachtoffer! Door het te weinig aanbod rijzen de prijzen van de huizen op de privé-markt de pan uit! Iedereen heeft recht op een degelijke woning.

Ik geloof stellig in het feit dat een taal niet als een probleem mag worden aanzien. Of dat nu toevallig Frans, Nederlands of een andere taal is, iedereen moet tenminste 1 taal spreken om door het leven te kunnen gaan. Als iemand meerdere talen spreekt maakt dat minder uit welke taal de andere personen spreken die hij tegenkomt. Spreken ze allemaal meerdere talen dan is het Item taal, zoals ze nu bestaat, niet meer van de orde. Daarom is het belangrijk dat er een tweetalig onderwijs komt in Brussel.

En we weten het allemaal. Om al deze punten te kunnen realiseren moet Brussel, dus de Brusselaars, meer bevoegdheden krijgen om die dingen zelf in handen te kunnen nemen. Het zijn wij die in Brussel wonen, die de problemen ervaren. Dus zijn het ook wij die de oplossingen kennen.

Burgers SAMEN, ENSEMBLE, TOGETHER voor Burgers!

.

Bonjour à tous,

Je m’appelle Vasily Ognev Vlaminck. Je suis né à Bruxelles et suis un vrai Bruxellois.

Je parle couramment le néerlandais, le français et l’anglais. C’est la raison pour laquelle j’accorde une très grande importance à ce que l’accent soit mis sur une scolarité multilingue à Bruxelles.

J’ai étudié l’ébénisterie à Wavre et les arts plastiques à Namur. Pour le moment, je poursuis des études de design d’intérieur dans une haute école de Malines. Après mes études secondaires, j’ai enseigné pendant 7 années les arts et la technologie dans une école internationale anglophone. (World International School, www.wis.be)

Je suis également un artiste indépendant (www.kingdom-of-the-unknown.com) et un créateur indépendant (www.maximalisme.be).

En tant que jeune, je suis vraiment sensible aux difficultés quotidiennes rencontrées par la jeunesse d’aujourd’hui. Les lois étant devenues plus sévères, Bruxelles souffre d’un manque de place et l’on attend toujours plus de la part des jeunes sans que ceux-ci reçoivent quoi que ce soit en retour. Et c’est cette même jeunesse qui devra bientôt s’accommoder d’un Bruxelles qui depuis des années se dégrade à cause d’une politique inefficace. C’est la raison pour laquelle il est grand temps que les jeunes aient leur place dans les concertations pour donner à Bruxelles un avenir meilleur et je remercie PRO BRUXSEL de m’offrir cette chance.

Le logement est également un vaste problème à Bruxelles et cela est d’autant plus préoccupant au vu du nombre d’immeubles inoccupés. Cela n’est pas tolérable ! Car une fois encore, les jeunes seront les premières victimes ! Du fait des offres trop limitées, les prix des biens immobiliers privés ne font que grimper. Or chacun a droit à un logement décent.

Je suis convaincu qu’une langue ne peut être vue comme un problème. Que ce soit le français, le néerlandais ou toute autre langue, chacun doit de toute façon savoir en parler au moins une pour pouvoir s’exprimer. Si cette personne parle plusieurs langues, tant mieux : elle aura d’autant plus facile dans la vie. Si tout le monde parlait plusieurs langues, la langue en elle-même ne serait plus vue comme un moyen aussi déterminant qu’aujourd’hui. C’est la raison pour laquelle il est important que l’enseignement devienne bilingue à Bruxelles.

Et nous le savons tous. Pour pouvoir réaliser tous ces points, Bruxelles et donc les Bruxellois doivent disposer de plus de compétences afin de prendre les choses en mains. C’est nous, nous qui habitons Bruxelles, qui subissons les problèmes et c’est donc nous qui connaissons d’expérience les solutions.

Pro Bruxsel, des citoyens bruxellois qui travaillent ENSEMBLE, SAMEN, TOGETHER !
.