de Fifi-niet versus de Regio-niet

Nooit gedacht dat het echt bestond tot ik er laatsleden eentje tegen kwam. Ik had er wel al van gehoord maar het idee op zich was zo raar dat ik er gewoon niet wou in geloven. Daar stond het, de pootjes met stokjes verbonden, starend in het niets en wachtende om voor de zoveelste keer gered te worden. Deze “Fifi-niet” was echt een wonder exemplaar!
De “Fifi-wat?!?!” zullen de meeste nu denken! De Fifi-niet is een hondje, als we het zo mogen noemen, die blind is en ontbeend is. Hij kan dus niet op eigen poten staan en kan zich door zijn blindheid niet uit eigen beweging verplaatsen. De Fifini was als rashond ontwikkeld en werd gekweekt door de katholieke kerk. Doordat hij volledig afhankelijk is van de mens om te overleven werd het als ultiem symbool van onderdanigheid aanzien. Onderdanigheid aan het geloof en aan God. Het was destijds een populair troeteldiertje onder de welgestelde die niet veel anders te doen hadden dan zich te ontfermen over een zwakkere binnen deze maatschappij. De Fifi-niet was zelfs zo erg met zijn afhankelijk vergroeid dat zijn vel aan de bovenkant als een handvat vormde om makkelijk van hier naar daar meegesleurd te kunnen worden.
Net zoals sommige mensen zich pijnigen binnen bepaalde aftakkingen van het geloof, werd het hondje door de mens aanzien als het hebbeding om zijn devotie te uiten. De Fifi-niets waren heel zeldzaam want het was enkel en alleen de kerk die zich bezighield met het kweken van de Fifi-niets, iets waarvan de complexiteit zo groot was dat nog niemand er in was geslaagd een nieuwe Fifi-niet ter wereld te brengen.
In de verhalen die over de Fifi-niets de ronde deden ging het zelfs zover dat er tijdens de preek werd verteld dat, als men er hard genoeg voor bad, of men genoeg financiële offers gaf aan de kerk, iemand die niet in de maatschappij thuishoorde kon worden veranderd in een Fifi-niet. Mensen waren nog liever dood dan gefifi-nieerd verder te moeten leven. Toch gebeurde het dat een persoon verdween op hetzelfde moment dat een nieuwe voogd werd gezocht voor een Fifi-niet.
Ook vandaag worden er nog Fifi-niets gekweekt, maar niet meer door de Katholieke kerk. Sinds de scheiding van kerk en staat heeft de politiek de rol als verdeler van de Fifi-niet op zich genomen. Het gebeurt nu zowel intern als extern.
Intern wordt de verkiezingdrempel als eerste criteria gehanteerd om bepaalde partijen en mensen te Fifi-nieren. Ook al hebben die partijen soms veel stemmen gehaald, toch hebben ze geen recht op een volwaardig bestaan. Ze leven maar zijn verplicht te leven volgens het ritme van hun eigen miserabele kunnen, en van datgene wat hun wordt opgelegd. Sommige gefifi-nieerde partijen sterven uit, andere maken zich sterk door gebruik te maken van wat er voor handen is.
Extern gebeurt hetzelfde zij het op een veel ernstigere basis. In een land zoals België, dat uit drie regio’s bestaat, wordt een volledige regio gefifi-nieerd. De Brusselse Regio wordt geleidt door de twee andere regio’s die zich duidelijk superieur wanen tegenover het Hoofdstedelijke Gewest. Brussel wordt zich, net zoals de Fifi-niet van zijn beenderen wordt ontnomen, van zijn financiële mogelijkheden ontnomen om te vermijden dat het zelfstandig kan zijn. Net zoals de Fifi-niet blind is, wordt Brussel in een constante naïviteit gedompeld waardoor de waarheid achterblijft. En net zoals de Fifi-niet met zijn handgreep op zijn rug aan de mens is verbonden is de Brusselse Regio op een gedwongen manier verbonden aan zijn zogenaamde meerdere namelijk Vlaanderen en Wallonië.
Is dit verantwoord? Is dit de manier waarop we ons willen laten meesleuren in het communautaire debat? Is het normaal dat een ademende stad geen recht heeft op een eigen zelfstandig leven? Hoe lang wil de Brusselaar nog blindelings worden begeleid volgens twee verschillende patronen?
Pro Bruxsel wil dat Brussel geen "Regio-niet" meer is maar wel wordt aanzien als een volwaardig gewest, met dezelfde bevoegdheden als zijn buurregio’s. Pro Bruxsel wil dat Brussel de structuur terug wordt gegeven die hem recht op eigen beslissingen gaf. Pro Bruxsel wil dat de Brusselaars hun ogen openen en de realiteit durven aanzien. Pro Bruxsel wil zich bevrijden van de handgrepen die Brussel al 20 jaar in bedwang houden. De regio Brussel wil af van zijn titel als “Regio-niet” en net zoals alle andere Regio’s met respect worden behandeld!